Σκέψεις και Προβληματισμοί

Βράδυ Δευτέρας, αρχή εβδομάδας, συνήθως δεν μας αρέσει η αρχή της εβδομάδας και έτσι την έχουμε στιγματίσει αυτή τη μέρα. Επεισόδια στο κέντρο, "λοκ αουτ στην ΑΣΟΕΕ"... τη λες και φορτισμένη τη μέρα! Εγώ αποφασισμένος όμως να πάω κόντρα σε αυτή φόρτιση. Με συνοπτικές διαδικασίες κλείνω εισιτήριο για τον "Αίαντα του Σοφοκλή" στο θέατρο Βεάκη, μια ανάσα από τη σχολή μου. Βέβαια το ότι βρίσκεται πολύ κοντά στη σχολή μου δεν με εμποδίζει από το να φτάσω ως συνήθως οριακά στην ώρα μου! Το εισιτήριο δεν έχει αριθμημένη θέση, οπότε οι θέσεις καταλαμβάνονται με σειρά προτεραιότητας. Ο καθυστερημένος παίρνει αυτό που μένει. Θέση μπροστά μπροστά! Ό,τι χειρότερο για άνθρωπο σαν εμένα που κομπλάρω να είμαι πρόσωπο με πρόσωπο με τους καλλιτέχνες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι θέσεις των θεατών βρίσκονται πάνω στη σκηνή λίγα βήματα από το χώρο που εκτυλίσσεται το έργο... Σκέφτομαι τουλάχιστον πως θα κλείσουν τα φώτα και η απευθείας επαφή με τους ηθοποιούς δ

Καράβια είμαστε στα ανοιχτά του ωκεανού.. Ο κόσμος οι στεριές μας, έρχονται και φεύγουν... Κάποτε θα αράξουμε... Θα αράξουμε.

Ένα ταξίδι, μια αναζήτηση στο κόσμο.  Σε ένα κόσμο διφυή, ένα κόσμο άυλο και ένα κόσμο απτό. Μέσα στο πέλαγος του κόσμου να βρούμε τους φάρους μας. Αυτά τα ζεστά χέρια, αυτά τα υγρά μάτια, αυτά τα χείλη που μιλούν μέσα μας. Τα μονοπάτια τα άγνωστα και απερπάτητα στο εσωτερικό μας,  που φαντάζουν ονειρεμένα τοπία στο φως ενός προϋπάρχοντος ήλιου. Να βρούμε το Θεό μας, να τον υμνήσουμε και να τον καθαιρέσουμε. Να προσεγγίσουμε το ήδη υπάρχον και με την συναίνεση του να το αναδιαμορφώσουμε. Να νοιαστούμε για το ποιόν μας. Στο σύμπαν της ύπαρξης να βρούμε μια μεριά να χωρέσουμε.