Σκέψεις και Προβληματισμοί

                        Σε λίγες ώρες το 2016 τελειώνει και τη σειρά του παίρνει το 2017 γεμάτο με νέες ευκαιρίες, γεμάτο νέα μονοπάτια, νέες γνωριμίες, νέες αποφάσεις.   Κλείνοντας το έτος καλό θα ήταν να έκανε ο καθένας μια αποτίμηση της δικιάς του χρονιάς και να δει τι κατάφερε, τι βελτίωσε σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Να κρίνει μόνος του αν ανοίχτηκε στο περιβάλλον του, αν έπραξε και βελτίωσε αυτό που τον απασχολούσε και αν πέτυχε έστω και ένα στόχο από τους πολλούς του. Με αυτό το τρόπο μπορεί να εστιάσει στους λόγους και στα αίτια που τον εμπόδισαν από το να καλυτερέψει σε σχέση με το περσινό χρόνο, "τι πήγε στραβά" να το πω πιο απλοϊκά, και αν είναι στο χέρι του (που σχεδόν όλα είναι στο χέρι μας!) να το διορθώσει!   Το νέο έτος (είτε λέγεται 2017, είτε 2018 είτε 3012) πρέπει να δρα για τον καθένα μας ως μια υπόσχεση στον εαυτό μας πως αυτή τη χρονιά θα είμαστε έστω και λίγο καλύτεροι από πέρσι (ακόμα και αυτό το 'λίγο' μετράει ). Πως δεν θα κολλήσου

  Αντέχεις; Είσαι σίγουρος πως αντέχεις; Αντέχεις τέτοιο καταιγισμό πληροφοριών; Μπορεί ο εγκέφαλος σου να συνειδητοποιήσει και να επεξεργαστεί πλήρως το μήνυμα/το ερέθισμα που δέχεται;   Η γνώση, όσο κι αν θες να την απλοποιήσεις και να τη κατεβάσεις στο επίπεδο σου, είναι εκ φύσεως μια αφαιρετική έννοια και ως τέτοια  δεν γνωρίζει περιορισμούς εξού και δεν μπορεί κανείς να την "τιθασεύσει". Πολλοί άπειροι έχουν ταυτίσει τη γνώση με το κλειδί που θα σου ανοίξει τη πόρτα στην ευτυχία και την προσωπική ολοκλήρωση. Ξεχνάνε  όμως  πως η γνώση στα χέρια  αυτών που δεν μπορούν να τη χειριστούν είναι παρόμοια με ένα πυρωμένο σίδερο που αν δεν ξέρεις πως να το χειριστείς, καίγεσαι. Ένας απλός άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει κτήμα του και να ενστερνιστεί όλη αυτή τη γνώση. Η γνώση μέσα σε όλο αυτό το τεράστιο εύρος της περιέχει πληροφορίες που αν δεν ξέρεις να τις αποκρυπτογραφήσεις σωστά, στον μέσο  άνθρωπος φαντάζουν αντιφατικές. Στο παρελθόν υπήρξαν άνθρωποι, ομάδες ανθρώπων που πα

  Δεν σκοπεύω να γράψω πολλά πράγματα πάνω σε αυτό το θέμα, κυρίως γιατί οι γνώσεις μου και το λεξιλόγιο μου είναι πολύ φτωχά για να περιγράψω επάξια αυτό το γεγονός που αποτελεί σταθμό στην ιστορία αυτής της χώρας. Το μόνο πράγμα που θέλω να πω είναι πως όταν κάποιοι άνθρωποι πραγματικά θελήσουν να αλλάξουν τη προβληματική κατάσταση την οποία βιώνουν και να πράξουν αυτό που θεωρούν οι ίδιοι σωστό, τίποτα δεν πρόκειται να τους σταματήσει, είτε λέγεται δικτατορία, είτε κυβέρνηση, είτε τυραννία! Γιατί αυτοί οι άνθρωποι στην προκειμένη περίπτωση ξέρανε με τι τα βάζανε, και τι τους περίμενε, αλλά δεν δείλιασαν. Παρά τις συλλήψεις, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς, συνέχισαν να αφυπνίζουν τον κόσμο και να του θυμίζουν για τι πρέπει να μάχεται. Όμως για να αλλάξουν τα πράγματα, η βασική συνθήκη είναι: "να το θελήσεις"! Άμα δεν θες να βγεις από εκεί που βρίσκεσαι, ο Θεός ο ίδιος να κατέβει δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.   Αυτά είχα να πω αφήνω από κάτω οπτικ

  Η τέχνη λένε είναι ο τρόπος με τον οποίο η ψυχή μπορεί και εκφράζει τους προβληματισμούς της... τους πόθους της. Η ψυχή επιλέγει κάθε φορά πως θα αφήσει το στίγμα της σε αυτό το κόσμο... ή μάλλον πως θα τον εμπλουτίσει βάζοντας με τη σειρά της το δικό της λίθο. Άλλοτε διοχετεύει το πάθος της και τη ανάγκη της για δημιουργία στον γραπτό λόγο και συγγράφει ιστορίες, δοκίμια, ποιήματα, άλλες φορές στη μουσική και συνθέτει μελωδίες και τραγούδια και άλλες μέσω των εικαστικών, όπου εκεί εμφυσά τη ζωή και θέτει πλέον αιώνια τα αντικείμενα με τα οποία εργάζεται.   Όσο όμως προχωρά ο κόσμος τόσο πιο πολύ φουντώνει η ανάγκη του πνεύματος να βγει από τη καθημερινότητα, να μιλήσει σε μια γλώσσα που δεν μιλιέται αλλά γίνεται αυτόματα αντιληπτή αρκεί να βρίσκεσαι σε παρόμοια μήκη κύματος! Ο άνθρωπος θέλησε να εκφραστεί μέσω της υποκριτικής, μέσω της αναβίωσης διαφόρων καταστάσεων και ανθρώπων. Θέλησε να καυτηριάσει γεγονότα, να ελπίσει, να κλάψει, να παλέψει και πάνω από όλα να επικοινωνήσει

Norblin De La Gourdaine, Η Αντιγόνη συλλαμβάνεται ενώ ρίχνει χώμα στον νεκρό Πολυνείκη, 1825 Ελαιογραφία, Παρίσι, Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών Σε ένα κόσμο αδικίας, ένα κόσμο όπου τα συμφέροντα κυριαρχούν έναντι των αγνών συναισθημάτων, οι καιροί φωνάζουν για μια ανιδιοτελή προσωπικότητα, για ένα άτομο ικανό να αντισταθεί στον σύγχρονο Κρέοντα και να πράξει σύμφωνα με τη δικιά του κρίση. Η Αντιγόνη των καιρών μας καλείται να πράξει για χάρη όλων των ανθρώπων που λόγω φόβου και λόγω δειλίας, δεν επέλεξαν να βγουν μπροστάρηδες και να οδηγήσουν το καράβι μέσα στη κακοκαιρία και τη φουρτούνα. Η Ισμήνη αν και συναισθηματική και ευαίσθητη, ποτέ δεν κατάφερε να υψώσει ανάστημα και να παλέψει για τα πιστεύω της, για αυτό και έμεινε στο ίδιο σημείο από όπου ξεκίνησε. Ο αγώνας και η αντίσταση στο ηθικά λανθασμένο δεν είναι κάτι απλό και αυτός που αγωνίζεται παλεύει μόνος του. Αντιτάσσεται σε όλο το κόσμο και έχει το θάρρος να του πει πως έσφαλε και πως δεν του πρέπει να υπακούει στη βούλησ

                                    Φέτος το χειμώνα είχα μια συζήτηση με ένα γνωστό μου ο οποίος μου πρότεινε να διαβάσω το βιβλίο του  George Orwell: "1984 Ο Μεγάλος Αδελφός". Όμως επειδή έδινα πανελλήνιες μετέφερα το διάβασμα για το καλοκαίρι. Δεν ήξερα τόσα πολλά για το βιβλίο το ίδιο, αλλά είχε τύχει να ακούσω αρκετές φορές το όνομα του συγγραφέα και μάλιστα για την τρομερή ευστοχία του όσον αφορά διάφορες προβλέψεις του για τη κατάσταση της κοινωνίας στο μέλλον (παρόν για εμάς). Το καλοκαίρι έφτασε και πήγα και το αγόρασα, και έχοντας το πλέον διαβάσει θα ήθελα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου.   Αρχικά θα ήθελα να ξεκινήσω με το τίτλο του βιβλίου. Η ημερομηνία δεν με παραξένεψε τόσο όσο το όνομα: "Μεγάλος Αδελφός". Με μια πρώτη εκτίμηση πίστευα πως αποτελούσε κάποιο συμβολισμό (πέρα από τη χρήση με στόχο την ειρωνεία), αλλά ξέροντας στο περίπου την υπόθεση άφησα αυτή τη σκέψη πίσω. Τώρα όμως που το έχω διαβάσει πλέον μπορώ να πω πως για μένα ο Μεγάλος

  Ας ξεκινήσουμε με μια αναδρομή σε αυτή τη μέρα πριν 173 χρόνια. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα του 1843 και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Έξω από το παλάτι του Όθωνα, στη σημερινή Βουλή, έχει μαζευτεί κόσμος. Τι κόσμος; Κοσμοθάλασσα! Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζεύτηκαν εκεί για κάποιον λόγο, που δεν είναι άλλος από την ανάγκη τους να ακουστεί το θέλημα τους και να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους! Πρωτεργάτες αυτού του κινήματος υπήρξαν ο Δημήτριος Καλλέργης και ο Μακρυγιάννης, οι οποίοι από καιρό πριν προετοίμαζαν αυτή την επανάσταση. Ο Όθωνας όντας περικυκλωμένος από το κόσμο που βρισκόταν έξω από το παλάτι αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει και να λάβει υπόψιν του τα αιτήματα του κόσμου. Την επόμενη ακριβώς μέρα ανακοινώθηκε στο κόσμο πως τα αιτήματα του έγιναν δεκτά ενώ μέσα στους επόμενους δύο μήνες παραχωρήθηκε στην Ελλάδα το σύνταγμα.   Μεταφερόμαστε τώρα στη περίοδο της Χούντας, κατά τη διάρκεια της οποίας ανεβαίνει μια θεατρική παράσταση - κατά τη γνώμη μου σταθμός στην σύγχρονη ελληνικ

  (Αυτό το άρθρο το γράφω για αυτούς που ξεκινάνε να δώσουν ένα αγώνα για το μέλλον τους, ένα αγώνα με κύριο αντίπαλο τον εαυτό τους. Για αυτούς που έχουν θέσει έναν υψηλό στόχο, μια υψηλή σχολή και τώρα πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους να πετύχουν. Για αυτούς που περάσανε σε μια σχολή και τώρα καλούνται να κάνουν μια νέα αρχή. Για αυτούς που για να πετύχουν το στόχο τους έφυγαν στο εξωτερικό και προσπαθούν να προσαρμοστούν με τα νέα δεδομένα. Για αυτούς που πέρασαν σε μια σχολή που αρχικά φαίνεται να μην τους ενδιαφέρει αλλά είναι διατεθειμένοι να προσπαθήσουν, αλλά και για αυτούς που δεν τα κατάφεραν αλλά δεν το βάζουν κάτω και ξαναπροσπαθούν.)   Ας μην κρυβόμαστε η προσπάθεια σου αυτή σημαίνει πολλά, και με διαφορετικό τρόπο σε εσένα από τους άλλους. Με αυτή τη προσπάθεια θα έχεις καλύτερες προδιαγραφές για το μέλλον σου που αρχίζεις να χτίζεις λιθαράκι λιθαράκι με κάθε νέο σου βήμα. Ο αγώνας που θα δώσεις δεν θα είναι ούτε εύκολος, ούτε απλός και θα χρειαστεί να δοθείς σε αυτό

  Φεύγοντας από το λύκειο, εγώ όπως και όλοι οι υποψήφιοι των πανελληνίων κληθήκαμε να γράψουμε τις απόψεις μας (προσπαθώντας να μη ξεφύγουμε του θέματος πάντοτε) πάνω στο θέμα της "Φιλίας". Εμένα προσωπικά μου φάνηκε κάπως όταν πρωτοείδα το θέμα για να είμαι ειλικρινής, μια και δεν έχω ξεκαθαρίσει εγώ ο ίδιος τα χαρακτηριστικά ενός αληθινού φίλου, πόσο μάλλον να αναπτύξω ολόκληρη έκθεση πάνω σε αυτό! Επειδή όμως νιώθω πως δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να εκφραστώ πλήρως, θα προσπαθήσω να προσεγγίσω πάλι αυτό το θέμα, πάντα σύμφωνα με τη δικιά μου αντίληψη.   Ας ξεκινήσουμε από το ότι να έχει κανείς ένα αληθινό φίλο αποτελεί προνόμιο -και προσωπικά θα τον θεωρούσα πολύ τυχερό- ειδικά στη σημερινή εποχή που η κάθε ανθρώπινη σχέση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του προσωπικού συμφέροντος. Ο άνθρωπος είτε επειδή φοβάται τους γύρω του και νιώθει ανασφάλεια, είτε επειδή δεν θέλει, δεν εμπιστεύεται το συνάνθρωπό του και κλείνεται στον εαυτό του και σιγά σιγά αποκόπτεται από το κοιν

  Αναντίρρητα οι νέοι αποτελούν το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι μιας κοινωνίας. Οι νέοι είναι ιδεαλιστές, είναι αισιόδοξοι για το μέλλον και στόχος τους είναι να αλλάξουν το κόσμο. Τους χαρακτηρίζει η αθωότητα και η καλοσύνη -ένα στοιχείο που πολύ βίαια τους αφαιρεί η κοινωνία σιγά σιγά- , κάτι που αρκετοί ενήλικες έχουν ξεχάσει μια και έχουν απομακρυνθεί από το κόσμο, νοιάζονται μόνο για το πως θα μπορέσουν να επωφεληθούν τα μέγιστα με το πιο εύκολο και γρήγορο τρόπο κι ας είναι και βλαβερός για το κοινωνικό σύνολο.Οι νέοι έχουν την αντοχή και την όρεξη να αφιερώσουν τη ζωή τους στη καλυτέρευση της κοινωνίας μόνο που τους λείπει η εμπειρία για το πως θα καταφέρουν να το πετύχουν αλλά και για το τι εμπόδια θα συναντήσουν στη προσπάθεια αυτή.    Παρόλο, λοιπόν, που η κοινωνία έχει στη διάθεση της άτομα με όρεξη και ιδέες, όχι μόνο δεν τους αξιοποιεί και δεν τους δίνει το χώρο για να δράσουν, αντίθετα τους υποτιμά και τους κακομεταχειρίζεται! Και για να αποφύγω να φανώ υπερβολικός και δρα

  Σήμερα η χώρα μας είχε την τεράστια τιμή να γιορτάσει τη νίκη του Έλληνα, πλέον ολυμπιονίκη στους κρίκους, Ελευθέριου Πετρούνια ο οποίος με την αξία και τις φοβερές του ικανότητες κατάφερε να κερδίσει 16000 βαθμούς που του εξασφάλισαν τη πρώτη θέση. Πριν από τη νίκη του Λευτέρη η Ελλάδα είχε πάλι τη τιμή να χαρεί τη πρωτιά της Άννας Κορακάκη στη σκοποβολή, την οποία υποδέχτηκαν με "τιμές" μόλις επέστρεψε άνθρωποι "υψηλών θέσεων" μεταξύ των οποίων και βουλευτές οι οποίοι άρχισαν να εκφέρουν έτοιμους λόγους γραμμένους από άλλους με στόχο την αναζωπύρωση της αγάπης για τη πατρίδα και της ενότητας ... δηλαδή ό,τι λένε πάντοτε σε τέτοιες περιστάσεις αδιαφορώντας πλήρως για το ποιο άτομο είχαν δίπλα τους μέχρι και πως τη λέγανε!!!    Μέσα σε όλη αυτή την εορταστική περίοδο -την οποία θα θυμόμαστε για πολύ λίγο ακόμα μέχρι να ξαναγυρίσουμε στην καθημερινότητα μας- δεν έλλειψαν και οι αναρτήσεις και τα σχόλια με φωτογραφίες των δύο πρωταθλητών όπου ο κάθε τυχαίος ε