Σκέψεις και Προβληματισμοί

  (Αυτό το άρθρο το γράφω για αυτούς που ξεκινάνε να δώσουν ένα αγώνα για το μέλλον τους, ένα αγώνα με κύριο αντίπαλο τον εαυτό τους. Για αυτούς που έχουν θέσει έναν υψηλό στόχο, μια υψηλή σχολή και τώρα πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους να πετύχουν. Για αυτούς που περάσανε σε μια σχολή και τώρα καλούνται να κάνουν μια νέα αρχή. Για αυτούς που για να πετύχουν το στόχο τους έφυγαν στο εξωτερικό και προσπαθούν να προσαρμοστούν με τα νέα δεδομένα. Για αυτούς που πέρασαν σε μια σχολή που αρχικά φαίνεται να μην τους ενδιαφέρει αλλά είναι διατεθειμένοι να προσπαθήσουν, αλλά και για αυτούς που δεν τα κατάφεραν αλλά δεν το βάζουν κάτω και ξαναπροσπαθούν.)   Ας μην κρυβόμαστε η προσπάθεια σου αυτή σημαίνει πολλά, και με διαφορετικό τρόπο σε εσένα από τους άλλους. Με αυτή τη προσπάθεια θα έχεις καλύτερες προδιαγραφές για το μέλλον σου που αρχίζεις να χτίζεις λιθαράκι λιθαράκι με κάθε νέο σου βήμα. Ο αγώνας που θα δώσεις δεν θα είναι ούτε εύκολος, ούτε απλός και θα χρειαστεί να δοθείς σε αυτό

  Φεύγοντας από το λύκειο, εγώ όπως και όλοι οι υποψήφιοι των πανελληνίων κληθήκαμε να γράψουμε τις απόψεις μας (προσπαθώντας να μη ξεφύγουμε του θέματος πάντοτε) πάνω στο θέμα της "Φιλίας". Εμένα προσωπικά μου φάνηκε κάπως όταν πρωτοείδα το θέμα για να είμαι ειλικρινής, μια και δεν έχω ξεκαθαρίσει εγώ ο ίδιος τα χαρακτηριστικά ενός αληθινού φίλου, πόσο μάλλον να αναπτύξω ολόκληρη έκθεση πάνω σε αυτό! Επειδή όμως νιώθω πως δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να εκφραστώ πλήρως, θα προσπαθήσω να προσεγγίσω πάλι αυτό το θέμα, πάντα σύμφωνα με τη δικιά μου αντίληψη.   Ας ξεκινήσουμε από το ότι να έχει κανείς ένα αληθινό φίλο αποτελεί προνόμιο -και προσωπικά θα τον θεωρούσα πολύ τυχερό- ειδικά στη σημερινή εποχή που η κάθε ανθρώπινη σχέση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του προσωπικού συμφέροντος. Ο άνθρωπος είτε επειδή φοβάται τους γύρω του και νιώθει ανασφάλεια, είτε επειδή δεν θέλει, δεν εμπιστεύεται το συνάνθρωπό του και κλείνεται στον εαυτό του και σιγά σιγά αποκόπτεται από το κοιν

  Αναντίρρητα οι νέοι αποτελούν το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι μιας κοινωνίας. Οι νέοι είναι ιδεαλιστές, είναι αισιόδοξοι για το μέλλον και στόχος τους είναι να αλλάξουν το κόσμο. Τους χαρακτηρίζει η αθωότητα και η καλοσύνη -ένα στοιχείο που πολύ βίαια τους αφαιρεί η κοινωνία σιγά σιγά- , κάτι που αρκετοί ενήλικες έχουν ξεχάσει μια και έχουν απομακρυνθεί από το κόσμο, νοιάζονται μόνο για το πως θα μπορέσουν να επωφεληθούν τα μέγιστα με το πιο εύκολο και γρήγορο τρόπο κι ας είναι και βλαβερός για το κοινωνικό σύνολο.Οι νέοι έχουν την αντοχή και την όρεξη να αφιερώσουν τη ζωή τους στη καλυτέρευση της κοινωνίας μόνο που τους λείπει η εμπειρία για το πως θα καταφέρουν να το πετύχουν αλλά και για το τι εμπόδια θα συναντήσουν στη προσπάθεια αυτή.    Παρόλο, λοιπόν, που η κοινωνία έχει στη διάθεση της άτομα με όρεξη και ιδέες, όχι μόνο δεν τους αξιοποιεί και δεν τους δίνει το χώρο για να δράσουν, αντίθετα τους υποτιμά και τους κακομεταχειρίζεται! Και για να αποφύγω να φανώ υπερβολικός και δρα

  Σήμερα η χώρα μας είχε την τεράστια τιμή να γιορτάσει τη νίκη του Έλληνα, πλέον ολυμπιονίκη στους κρίκους, Ελευθέριου Πετρούνια ο οποίος με την αξία και τις φοβερές του ικανότητες κατάφερε να κερδίσει 16000 βαθμούς που του εξασφάλισαν τη πρώτη θέση. Πριν από τη νίκη του Λευτέρη η Ελλάδα είχε πάλι τη τιμή να χαρεί τη πρωτιά της Άννας Κορακάκη στη σκοποβολή, την οποία υποδέχτηκαν με "τιμές" μόλις επέστρεψε άνθρωποι "υψηλών θέσεων" μεταξύ των οποίων και βουλευτές οι οποίοι άρχισαν να εκφέρουν έτοιμους λόγους γραμμένους από άλλους με στόχο την αναζωπύρωση της αγάπης για τη πατρίδα και της ενότητας ... δηλαδή ό,τι λένε πάντοτε σε τέτοιες περιστάσεις αδιαφορώντας πλήρως για το ποιο άτομο είχαν δίπλα τους μέχρι και πως τη λέγανε!!!    Μέσα σε όλη αυτή την εορταστική περίοδο -την οποία θα θυμόμαστε για πολύ λίγο ακόμα μέχρι να ξαναγυρίσουμε στην καθημερινότητα μας- δεν έλλειψαν και οι αναρτήσεις και τα σχόλια με φωτογραφίες των δύο πρωταθλητών όπου ο κάθε τυχαίος ε