Τί είναι "Ροκ";

  "..Τί είναι αυτό το ροκ; Ποιόν άνθρωπο χαρακτηρίζουμε ροκ; Γιατί είναι ροκ; Το ροκ είναι καλό ή κακό;..."

Είναι ροκ μόνο η μουσική με μια ηλεκτρική κιθάρα συνδεδεμένη σε ενισχυτή, παρέα με μπάσο, ντραμς και ένα τραγουδιστή να χτυπιέται στο ρυθμό;

- Ωραία ρε πανέξυπνε που θυμήθηκες να γράψεις, τι λες εσύ ότι είναι ροκ;

- Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι και εγώ ο ίδιος δεν έχω κατασταλάξει μέσα μου σε ένα απόλυτο ορισμό με συγκεκριμένο αριθμό λέξεων που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση! Θεωρώ πως για να προσεγγίσω αυτό που θεωρώ εγώ ροκ καλύτερα είναι να δώσω παραδείγματα ανθρώπων και καταστάσεων που θεωρώ ροκ.

   Άνθρωποι που πρωτοτύπησαν, που κάναν κάτι δικό τους, που έγιναν ευάλωτοι και εν τέλει μας άγγιξαν εμάς που τους παρατηρούμε. 

         Όχι. Ροκ δεν βλέπουμε μόνο σε συναυλίες με ειδικούς έντονους φωτισμούς και καπνό να γεμίζει τη σκηνή.

Ροκ είναι μια αγκαλιά αγάπης, ένα βλέμμα αθώο, ένα φιλί με πάθος και αδρεναλίνη.

Ροκ είναι να σέβεσαι τον άλλο.

Ροκ είναι να κυνηγάς τους στόχους σου.

Ροκ είναι να θες να εξελίσσεσαι.

Ροκ είναι να δίνεις και να δίνεσαι απλόχερα, ειδικά όταν δεν έχεις να δώσεις.

Ροκ είναι να είσαι αυθεντικός.

Ροκ είναι να κρίνεις τον εαυτό σου.

Ροκ είναι να αισθάνεσαι, να πονάς, να κλαις, να ξεσπάς, να μιλάς.

Ροκ είναι η Αρλέτα που θα την ακούν γενιές να τραγουδάει πως "...Ακόμα κι αν φύγεις για τον γύρω του κόσμου, θα σαι πάντα δικός μου και θα είμαστε πάντα μαζί" μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Ροκ είναι η Νικολακοπούλου που τολμά και μιλά για μια γυναίκα που "Σάββατο απόγευμα στην άκρη της κουζίνας γυρνάει, ραντίζει ένα γιακά και λέει στον άντρα ξαφνικά πως πάει και αυτός ο μήνας" και πως "Τρέμω μαμά να μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς, ωραία, νέα και ατυχής".

Ροκ είναι ο Νιόνιος που με τόση ευαισθησία μιλά για τα Κορίτσια του που "την ασχήμια των γονιών τους θα πληρώσουν σκληρά και κάποια μέρα σαν χαμένα θα σταθούν στην εκκλησιά". 

Ροκ είναι η Χαρούλα μου γιατί είναι η Χαρούλα μας.

Ροκ είναι το κοπέλι ο Χαρούλης που γεμίζει ασφυκτικά τα γήπεδα και τα θέατρα με την αυθεντικότητα του.

Ροκ είναι ο Τζιμάκος που πήγε να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα και του άλλου κόσμου.

Ροκ είναι η Καρέζη στο Μεγάλο μας Τσίρκο.

Ροκ είναι ο Χοσέ Μουχίκα, ο φτωχότερος -και συγχρόνως ο πιο πλούσιος- πρόεδρος του κόσμου.

Ροκ είναι ο Κραουνάκης, ο Ψινάκης, οι Παπακωνσταντίνου (Βασίλης και Θανάσης), η Τσανακλίδου, ο Αλκίνοος και κάπου εδώ να το κλείσω γιατί δεν θα τελειώσω.

Όντως εν τέλει " ..Ροκ είναι να έχεις είναι να πίνεις κι όταν δεν έχεις, τότε να δίνεις, αυτό είναι Ροκ!".

Υ.Γ. Ροκ είστε και εσείς που βρήκατε την όρεξη να με διαβάσετε.