Ο Φίλος είναι Δώρο.

  Φεύγοντας από το λύκειο, εγώ όπως και όλοι οι υποψήφιοι των πανελληνίων κληθήκαμε να γράψουμε τις απόψεις μας (προσπαθώντας να μη ξεφύγουμε του θέματος πάντοτε) πάνω στο θέμα της "Φιλίας". Εμένα προσωπικά μου φάνηκε κάπως όταν πρωτοείδα το θέμα για να είμαι ειλικρινής, μια και δεν έχω ξεκαθαρίσει εγώ ο ίδιος τα χαρακτηριστικά ενός αληθινού φίλου, πόσο μάλλον να αναπτύξω ολόκληρη έκθεση πάνω σε αυτό! Επειδή όμως νιώθω πως δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να εκφραστώ πλήρως, θα προσπαθήσω να προσεγγίσω πάλι αυτό το θέμα, πάντα σύμφωνα με τη δικιά μου αντίληψη.

  Ας ξεκινήσουμε από το ότι να έχει κανείς ένα αληθινό φίλο αποτελεί προνόμιο -και προσωπικά θα τον θεωρούσα πολύ τυχερό- ειδικά στη σημερινή εποχή που η κάθε ανθρώπινη σχέση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του προσωπικού συμφέροντος. Ο άνθρωπος είτε επειδή φοβάται τους γύρω του και νιώθει ανασφάλεια, είτε επειδή δεν θέλει, δεν εμπιστεύεται το συνάνθρωπό του και κλείνεται στον εαυτό του και σιγά σιγά αποκόπτεται από το κοινωνικό σύνολο. Αλλά είτε θέλει είτε δεν θέλει να το παραδεχτεί, όσα χρήματα κι αν βγάλει, όσο πλούσιος και αν γίνει, το κενό της μοναξιάς του και η ανάγκη του να συνυπάρξει με άλλους ανθρώπους δεν καλύπτεται!
  Ο φίλος είναι πάντα δίπλα για να χαρεί μαζί μας στις μεγαλύτερες επιτυχίες μας αλλά και να μας σταθεί στις δυσκολότερες στιγμές μας. Μας επέλεξε (όπως και εμείς) από πολλούς άλλους ακριβώς επειδή βρήκε κάτι το ξεχωριστό σε εμάς που του τράβηξε την προσοχή. Ο φίλος δεν είναι απαραίτητο πως θα έχει ούτε τις ίδιες απόψεις ούτε τα ίδια γούστα με εμάς (πράγμα τελείως φυσιολογικό), αλλά μέσα από την συνύπαρξη μας με το διαφορετικό καταλαβαίνουμε πως οι απόψεις διίστανται, πως δεν υπάρχει μόνο μία οπτική γωνία για να δεις τα πράγματα, και πάνω από όλα να το σεβόμαστε! Η αλήθεια είναι πως αν βρίσκαμε ανθρώπους παρόμοιους με εμάς, κάποια στιγμή θα βαριόμασταν και θα συνειδητοποιούσαμε πως συναναστρεφόμαστε με διαφορετικές εκδοχές του εαυτού μας. Μέσα από την φιλία κοιτάμε να επωφεληθούμε -κι ας φαίνεται πως φάσκω και αντιφάσκω- όσον αφορά την καλυτέρευσή μας. Χρησιμοποιούμε το φίλο μας (όπως και αυτός εμάς) για να καταφέρουμε να προβληματιστούμε πάνω στο τι πρέπει να αλλάξουμε, ώστε να εξελιχθούμε. Από το φίλο μαθαίνουμε την αλήθεια χωρίς αλλοιώσεις, και πολλές φορές ενώ αυτό που θα ακούσουμε μπορεί να μας δυσαρεστήσει, τελικά θα μας βοηθήσει να διορθωθούμε. Ο ρόλος του φίλου δεν είναι να μας χαϊδεύει τα αυτιά και να μας λέει πόσο τέλειοι είμαστε -πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε που θέλει το κακό μας- αλλά να μας υπενθυμίζει την ατέλεια μας και να μας υποδεικνύει τα λάθη μας ώστε να καλυτερεύσουμε ως άνθρωποι.
  Δυστυχώς, τα χαρακτηριστικά της εποχής λειτουργούν ως άγονο έδαφος στο οποίο αδυνατεί να ανθίσει ο καρπός της αληθινής φιλίας. Ο άνθρωπος πεπεισμένος πως την ευτυχία μπορεί να την προσεγγίσει μόνο μέσω του υλικού κέρδους, εκμεταλλεύεται το συνάνθρωπο του ώστε να επιτύχει το στόχο του. Ο ανταγωνισμός είναι ένα στοιχείο που ναρκοθετεί τα θεμέλια της υγιούς ανθρώπινης σχέσης. Στα μάτια του κάθε ανθρώπου ο συνάνθρωπος είναι ο αντίπαλος που προσπαθεί να τον εμποδίσει να ευτυχήσει, για αυτό και τον προσεγγίζει πάντα με καχυποψία και απάθεια.

  Η μόνη επικοινωνία έφτασε να είναι ένα τυπικό "Γεια, τι κάνεις;" ή ένα "Χρόνια Πολλά/ Καλά Χριστούγεννα..." που δεν σημαίνει τίποτα ούτε για τον αποστολέα, ούτε και για τον αποδέκτη. Βλέπουμε στο δρόμο ένα γνωστό μας και αλλάζουμε πεζοδρόμιο, κάνουμε πως δεν το είδαμε και αποφεύγουμε να του μιλήσουμε. Ο πόνος του συνανθρώπου μας κατάφερε να μας γίνει αδιάφορος, μην πω και ποθητός.

  Για αυτό είναι ανάγκη να ανοιχθούμε προς το συνάνθρωπό μας. να του εκφράσουμε τα συναισθήματά μας και να εκτεθούμε όπως και αυτός. Πρέπει να πάψουμε να κρυβόμαστε μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας. Ο κόσμος είναι εκεί έξω και περιμένει να τον απολαύσουμε όλοι μαζί. Το χρήμα ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα απλό μέσο ανταλλαγής που δεν μπορεί να μας προσφέρει την ευτυχία. Ο συνάνθρωπος όμως ναι!

                    Ο Αριστοτέλης είπε πως "ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ον κοινωνικό.".

                                                 Ας κάνουμε λοιπόν αυτά τα λόγια πράξη.