Η Γνώση Είναι Δίκοπο Μαχαίρι
Αντέχεις; Είσαι σίγουρος πως αντέχεις; Αντέχεις τέτοιο καταιγισμό πληροφοριών; Μπορεί ο εγκέφαλος σου να συνειδητοποιήσει και να επεξεργαστεί πλήρως το μήνυμα/το ερέθισμα που δέχεται;
Η γνώση, όσο κι αν θες να την απλοποιήσεις και να τη κατεβάσεις στο επίπεδο σου, είναι εκ φύσεως μια αφαιρετική έννοια και ως τέτοια δεν γνωρίζει περιορισμούς εξού και δεν μπορεί κανείς να την "τιθασεύσει". Πολλοί άπειροι έχουν ταυτίσει τη γνώση με το κλειδί που θα σου ανοίξει τη πόρτα στην ευτυχία και την προσωπική ολοκλήρωση. Ξεχνάνε όμως πως η γνώση στα χέρια αυτών που δεν μπορούν να τη χειριστούν είναι παρόμοια με ένα πυρωμένο σίδερο που αν δεν ξέρεις πως να το χειριστείς, καίγεσαι. Ένας απλός άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει κτήμα του και να ενστερνιστεί όλη αυτή τη γνώση. Η γνώση μέσα σε όλο αυτό το τεράστιο εύρος της περιέχει πληροφορίες που αν δεν ξέρεις να τις αποκρυπτογραφήσεις σωστά, στον μέσο άνθρωπος φαντάζουν αντιφατικές. Στο παρελθόν υπήρξαν άνθρωποι, ομάδες ανθρώπων που παρερμήνευσαν την ουσία μιας πληροφορίας με την οποία ήρθαν σε επαφή και ή την έκαναν αυτή τη πληροφορία θέσφατο ή την τροποποίησαν στα μέτρα τους, αλλοιώνοντας τελείως το νόημα. Η γνώση είναι σαν ένα πορσελάνινο βάζο... είναι εύθραυστη και θέλει να τη μεταχειρίζεσαι με ευλάβεια.
Δεν θέλω να εστιάσω όμως στην προσέγγιση της έννοιας "γνώση", παρά να θέσω τον εξής προβληματισμό: "Είναι ο άνθρωπος ικανός να αντέξει την πικρή/γυμνή/σκληρή αλήθεια;".
Πολλοί άνθρωποι έχουν βιαστεί να πουν πως θα ήθελαν πολύ να ξέρουν όλη την αλήθεια, να μην υπάρχει τίποτα που να μπορεί κάποιος να τους κρύψει, να κατέχουν την ικανότητα της διάνοιας όπως και διάφοροι χαρακτήρες λογοτεχνικών κειμένων. Μήπως όμως αυτή είναι μια ευχή που άμα τη καλοσκεφτείς τελικά θα τη μετανιώσεις; Γιατί; Προσωπικά δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να υπομείνει τις επιπτώσεις, τους φόβους..... την "ευθύνη" αν θέλετε που ακολουθεί αυτού του είδους τη γνώση. Αν υπάρχει κάποιος ο οποίος δεν έχει πειστεί, θέλω να του επιστήσω την προσοχή στη παρακάτω παράγραφο την οποία θα προσπαθήσω να αναπτύξω όσο πιο κατανοητά και άμεσα γίνεται.
Αντέχεις να μάθεις πως οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι είναι υποκριτές και με την πρώτη ευκαιρία θα σε πληγώσουν; Αντέχεις να μάθεις την άποψη των γύρω σου για σένα; Αντέχεις να μάθεις πως οι γονείς σου θυσιάζονται καθημερινά ώστε εσύ να ευτυχήσεις, πως στερούνται οι ίδιοι πολλά για να μην στερείσαι εσύ τίποτα; Πως οι ιδεολογίες που στηρίζεις είναι ανερμάτιστες όπως και οι άνθρωποι που τις πρεσβεύουν; Πως είσαι απλά ένα πιόνι στη σκακιέρα, μια ασήμαντη ύπαρξη στα σχέδια αυτών που έχουν αποφασίσει τη τύχη του κόσμου εν αγνοία του κόσμου; Αν ήξερες πως κάποιος γνωστός σου/ ή ακόμα και εσύ πάσχεις από μια ανίατη ασθένεια και σου μένει λίγος χρόνος ζωής; Αν μάθαινες πως το μέλλον που σου επιφυλάσσεται δεν είναι καλό; Πως ο/η σύντροφος σε απατάει, και πως δεν σε αγαπάει αληθινά
; Αν τελικά έπαιρνες την απάντηση στην ερώτηση σου για το αν υπάρχει συνέχεια μετά το θάνατο, και τελικά συνειδητοποιούσες πως τελικά δεν είναι και τόσο αισιόδοξα τα πράγματα; Αν γνώριζες πως ένας κοντινός σου φίλος είναι καταθλιπτικός και πως έχει επιχειρήσει πολλές φορές να αυτοκτονήσει; Πως ο γείτονας σου με τον οποίο αντάλλασες κάθε μέρα "καλημέρα" είναι τρομοκράτης ή παιδόφιλος ή βιαστής;
Νομίζω έκανα σαφές αυτό που ήθελα να πω. Αν και η αλήθεια είναι αναγκαία, αρκετές φορές ίσως είναι καλύτερα που δεν τα ξέρουμε όλα και ζούμε την κάθε μέρα αγνοώντας το τι μας περιμένει. Και να θέλαμε να τα ξέραμε όλα, απλά κάποια στιγμή δεν θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτόν τον όγκο πληροφοριών.
Η γνώση, όσο κι αν θες να την απλοποιήσεις και να τη κατεβάσεις στο επίπεδο σου, είναι εκ φύσεως μια αφαιρετική έννοια και ως τέτοια δεν γνωρίζει περιορισμούς εξού και δεν μπορεί κανείς να την "τιθασεύσει". Πολλοί άπειροι έχουν ταυτίσει τη γνώση με το κλειδί που θα σου ανοίξει τη πόρτα στην ευτυχία και την προσωπική ολοκλήρωση. Ξεχνάνε όμως πως η γνώση στα χέρια αυτών που δεν μπορούν να τη χειριστούν είναι παρόμοια με ένα πυρωμένο σίδερο που αν δεν ξέρεις πως να το χειριστείς, καίγεσαι. Ένας απλός άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει κτήμα του και να ενστερνιστεί όλη αυτή τη γνώση. Η γνώση μέσα σε όλο αυτό το τεράστιο εύρος της περιέχει πληροφορίες που αν δεν ξέρεις να τις αποκρυπτογραφήσεις σωστά, στον μέσο άνθρωπος φαντάζουν αντιφατικές. Στο παρελθόν υπήρξαν άνθρωποι, ομάδες ανθρώπων που παρερμήνευσαν την ουσία μιας πληροφορίας με την οποία ήρθαν σε επαφή και ή την έκαναν αυτή τη πληροφορία θέσφατο ή την τροποποίησαν στα μέτρα τους, αλλοιώνοντας τελείως το νόημα. Η γνώση είναι σαν ένα πορσελάνινο βάζο... είναι εύθραυστη και θέλει να τη μεταχειρίζεσαι με ευλάβεια.
Πολλοί άνθρωποι έχουν βιαστεί να πουν πως θα ήθελαν πολύ να ξέρουν όλη την αλήθεια, να μην υπάρχει τίποτα που να μπορεί κάποιος να τους κρύψει, να κατέχουν την ικανότητα της διάνοιας όπως και διάφοροι χαρακτήρες λογοτεχνικών κειμένων. Μήπως όμως αυτή είναι μια ευχή που άμα τη καλοσκεφτείς τελικά θα τη μετανιώσεις; Γιατί; Προσωπικά δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να υπομείνει τις επιπτώσεις, τους φόβους..... την "ευθύνη" αν θέλετε που ακολουθεί αυτού του είδους τη γνώση. Αν υπάρχει κάποιος ο οποίος δεν έχει πειστεί, θέλω να του επιστήσω την προσοχή στη παρακάτω παράγραφο την οποία θα προσπαθήσω να αναπτύξω όσο πιο κατανοητά και άμεσα γίνεται.
Αντέχεις να μάθεις πως οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι είναι υποκριτές και με την πρώτη ευκαιρία θα σε πληγώσουν; Αντέχεις να μάθεις την άποψη των γύρω σου για σένα; Αντέχεις να μάθεις πως οι γονείς σου θυσιάζονται καθημερινά ώστε εσύ να ευτυχήσεις, πως στερούνται οι ίδιοι πολλά για να μην στερείσαι εσύ τίποτα; Πως οι ιδεολογίες που στηρίζεις είναι ανερμάτιστες όπως και οι άνθρωποι που τις πρεσβεύουν; Πως είσαι απλά ένα πιόνι στη σκακιέρα, μια ασήμαντη ύπαρξη στα σχέδια αυτών που έχουν αποφασίσει τη τύχη του κόσμου εν αγνοία του κόσμου; Αν ήξερες πως κάποιος γνωστός σου/ ή ακόμα και εσύ πάσχεις από μια ανίατη ασθένεια και σου μένει λίγος χρόνος ζωής; Αν μάθαινες πως το μέλλον που σου επιφυλάσσεται δεν είναι καλό; Πως ο/η σύντροφος σε απατάει, και πως δεν σε αγαπάει αληθινά
; Αν τελικά έπαιρνες την απάντηση στην ερώτηση σου για το αν υπάρχει συνέχεια μετά το θάνατο, και τελικά συνειδητοποιούσες πως τελικά δεν είναι και τόσο αισιόδοξα τα πράγματα; Αν γνώριζες πως ένας κοντινός σου φίλος είναι καταθλιπτικός και πως έχει επιχειρήσει πολλές φορές να αυτοκτονήσει; Πως ο γείτονας σου με τον οποίο αντάλλασες κάθε μέρα "καλημέρα" είναι τρομοκράτης ή παιδόφιλος ή βιαστής;
Νομίζω έκανα σαφές αυτό που ήθελα να πω. Αν και η αλήθεια είναι αναγκαία, αρκετές φορές ίσως είναι καλύτερα που δεν τα ξέρουμε όλα και ζούμε την κάθε μέρα αγνοώντας το τι μας περιμένει. Και να θέλαμε να τα ξέραμε όλα, απλά κάποια στιγμή δεν θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτόν τον όγκο πληροφοριών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου