Η Ιστορία του Ανθρώπου

Πώς αναμετριέσαι με το παρελθόν;

Πώς μπορείς να συνυπάρξεις με τη πορεία του ανθρώπου;

Όπου κι αν κοιτάξεις βρίσκεις πατημασιές, ζωές, ανάσες ανθρώπων που έγραψαν με μελάνι ανεξίτηλο πάνω στο χώμα που πατούμε. Δεν αγνοείται ένα τέτοιο στίγμα. Ανάθεμα κι αν κάποιος μπορεί να ζήσει ανεξάρτητα από αυτά, να πει ότι οι προηγούμενες σελίδες είναι κενές και να αρχίσει να γράφει το βιβλίο της ιστορίας από την αρχή.

Η ιστορία του ανθρώπου μπορεί να γίνει χαλκάς για τον άνθρωπο του εκάστοτε παρόντος. Η ζωή του, οι πράξεις του, η πορεία του είναι πάντα συνυφασμένη και συγκρίσιμη με αυτή των προπατόρων του. Πρέπει κάθε δεδομένη στιγμή να είναι σε θέση να διατηρήσει και να εξελίξει την παρακαταθήκη των προηγούμενων.

Το παρελθόν είναι πάντα εκεί, ως μέτρο σύγκρισης, ως σημείο αναφοράς, σαν την ουλή στο σώμα: μπορεί να καλυφθεί αλλά θα είναι πάντα εκεί. 

Όλο το έδαφος πάλλεται συνεχώς στο κοινό χτύπο της καρδιάς των προγόνων και εμείς οφείλουμε να διατηρήσουμε αυτό το παλμό ες αεί, γιατί με αυτό το παλμό παλλόμαστε και εμείς.