Η Αντιγόνη των καιρών μας.

Norblin De La Gourdaine, Η Αντιγόνη συλλαμβάνεται ενώ ρίχνει χώμα στον νεκρό Πολυνείκη, 1825 Ελαιογραφία, Παρίσι, Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών

Σε ένα κόσμο αδικίας, ένα κόσμο όπου τα συμφέροντα κυριαρχούν έναντι των αγνών συναισθημάτων, οι καιροί φωνάζουν για μια ανιδιοτελή προσωπικότητα, για ένα άτομο ικανό να αντισταθεί στον σύγχρονο Κρέοντα και να πράξει σύμφωνα με τη δικιά του κρίση.
Η Αντιγόνη των καιρών μας καλείται να πράξει για χάρη όλων των ανθρώπων που λόγω φόβου και λόγω δειλίας, δεν επέλεξαν να βγουν μπροστάρηδες και να οδηγήσουν το καράβι μέσα στη κακοκαιρία και τη φουρτούνα. Η Ισμήνη αν και συναισθηματική και ευαίσθητη, ποτέ δεν κατάφερε να υψώσει ανάστημα και να παλέψει για τα πιστεύω της, για αυτό και έμεινε στο ίδιο σημείο από όπου ξεκίνησε.
Ο αγώνας και η αντίσταση στο ηθικά λανθασμένο δεν είναι κάτι απλό και αυτός που αγωνίζεται παλεύει μόνος του. Αντιτάσσεται σε όλο το κόσμο και έχει το θάρρος να του πει πως έσφαλε και πως δεν του πρέπει να υπακούει στη βούληση ενός ανθρώπου οποιαδήποτε κι αν είναι η θέση του.
Χωρίς ποτέ να ξεχνά τη ιστορία της και έχοντας πάντα στο νου τις κακουχίες που πέρασαν ο Οιδίποδας, η Ιοκάστη, ο Πολυνείκης και ο Ετεοκλής, ζει την κάθε μέρα προσπαθώντας να πετύχει το στόχο της και εξερευνώντας το μέλλον που της επιφυλάσσουν οι  τρεις Μοίρες και οι Ερινύες που έριξαν κατάρα στον οίκο των Λαβδακιδών.
Στο μυαλό της Αντιγόνης ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης είναι ίσοι  -άσχετα με τη προσπάθεια διαφόρων επιτήδειων να σπιλώσουν το όνομα του Πολυνείκη. Η Αντιγόνη ξέρει πως και ο Ετεοκλής όσο και ο Πολυνίκης έσφαλαν, και οι λάθος επιλογές τούς οδήγησαν στο χαμό τους. Ξέρει πως η δίψα τους για εξουσία θόλωσε τα μυαλά τους και δημιούργησε αυτήν την έχθρα. Δεν εξηγείται αλλιώς αδελφός να σηκώνει σπαθί ενάντια στον αδελφό του! Έχει κάνει κτήμα της πλέον πως το χρήμα και η εξουσία μόνο προσωρινή χαρά φέρνουν και πολλή δυστυχία ύστερα.
Όμως το ζήτημα για αυτήν είναι να τιμήσει τον αδελφό της, να πράξει σύμφωνα με τη δική της κρίση και να ακούσει τη καρδιά της. Έχει πλήρη γνώση της θέση της, ακόμα και των στερεοτύπων που την κατατρέχουν -που στο μύθο τη θέλουν αδύναμη, άβουλο ον στα χέρια του παρόντος θείου της Κρέοντα και του μέλλοντα συζύγου της Αίμονα. Παρόλα αυτά παίρνει το ρίσκο να αυτενεργήσει και να διαφοροποιηθεί από τη μάζα της εποχής της. Η επίτευξη του στόχου της είναι αυτό που κάνει τη καρδιά της ακόμα να πάλλεται. Αν τα καταφέρει, μετά.... μετά δεν την απασχολεί τι θα της συμβεί εφόσον θα τα έχει καλά με τον εαυτό της και με τη ψυχή του αδελφού της.
Μπορεί πολύ εύκολα να τα παρατήσει όσο έχει ακόμα καιρό και να "σωθεί", όμως αυτό για εκείνη είναι το ίδιο με το να ατιμωθεί και να εξευτελιστεί. Θα μπορούσε τόσο εύκολα να παραμείνει ουδέτερη και άπραγη όπως τόσοι άλλοι πριν από αυτήν, όμως αυτό για εκείνη είναι ανούσιο. Έχει καταλάβει από αυτή τη πρώιμη ηλικία πως στο τέλος της ζωής δεν θα απολογηθεί σε κανένα θεό, σε κανένα δαιμόνιο, σε κανένα νεκρό. Μόνο στον εαυτό της θα λογοδοτήσει, αυτός θα είναι ο τελικός και ο πιο αυστηρός της κριτής!
Στα μάτια της ο Κρέοντας δεν φαντάζει τίποτα περισσότερο από ένα απλό ανθρωπάκι που θαμπώθηκε από τη ψεύτικη λάμψη του θρόνου. Ο Κρέοντας, παρά την ηλικία του και την εμπειρία που αποκόμισε τόσα χρόνια στο κόσμο των θνητών, κατάφερε να αποδείξει μέσα από τη διαταγή του πόσο αυταρχικός και πόσο επιφανειακός είναι. Επέλεξε με κρίση που αντιστοιχεί σε ευήθες άτομο και όχι σε ένα βασιλιά της Θήβας, να τιμήσει αυτόν που αθέτησε τη συμφωνία που είχε κάνει με τον αδελφό του, και να αφήσει το προδότη της πόλης βορρά στα σκυλιά και στα όρνια. Ένας "κοινός θνητός" έκρινε ποιος είναι άξιος να ταφεί και ποιος όχι! Ένας απλός άνθρωπος επέλεξε τη πορεία που θα ακολουθήσει όλη η πόλη, όλο το κράτος μόνο και μόνο επειδή κατέχει θέση εξουσίας.
Η Θήβα παρά τις διαφωνίες της, επέλεξε να υπακούσει στις διαταγές του μονάρχη -μάλλον δικτάτορα- και να γίνει και η ίδια σιωπηλά συνεργός στην απάνθρωπη αυτή πράξη.
Η δικαιοσύνη όμως αν και πάντα αργοπορημένη, βρίσκει τρόπο να υπερισχύσει σπέρνοντας τους καρπούς της σε διάφορες ανήσυχες ψυχές που δεν βολεύονται βλέποντας το λάθος να γίνεται σωστό.
Οι εποχές εναλλάσσονται, παρόλα αυτά πολλές φορές οι ιστορίες επαναλαμβάνονται! Αυταρχικοί Κρέοντες θα εμφανίζονται πάντα για να επιβάλλουν αυτά που ευνοούν τα συμφέροντά τους, όπως και άβουλες και άπραγες Ισμήνες. Το ζήτημα όμως για να προχωρήσει η κάθε εποχή είναι αν θα υπάρξει καμία Αντιγόνη!!!
        "Η εποχή αυτή κομπάρσους δεν σηκώνει...".
Είναι καιρός να βγούνε πρωταγωνιστές να αλλάξουν τα δεδομένα της εποχής τους.